Het is best wel gedurfd om als trio van jonge vrouwen met een puur akoestisch project op de proppen te komen in een muzieklandschap dat bijzonder bezwaar is door Covid 19 en andere virussen, maar toch is het wat Lauri-Anne Francoeur, Olivia Sirois-Bruneau en Florence Théoret doen. In en om Ontario, Canada maakten de drie jongedames al wel een beetje furore, maar echt bekend kun je hen nog niet noemen, al zal daar met deze debuutplaat -gefinancierd via de stilaan gebruikelijke Crowdfunding- wellicht serieus aan gewerkt worden.

De drie kwamen elkaar tegen op de universiteit en ontdekten algauw dat ze alledrie graag zongen en dat hun stemmen geweldig bijeen pasten. Toen daar ook nog een gemeenschappelijke voorliefde voor artiesten als Simon & Garfunkel en Angus & Julia Stone bovenop bleek te komen, was een nieuwe groep al redelijk snel geboren: een periode van repeteren op school volgde, waarin bekende nummers een make-over kregen, richting de stemmen van de drie. Daarna volgden de vertrouwde etappes van café-optredens, familiefeesten, zangwedstrijden en buurt- en gemeenschapsfeesten en van daaruit volgde de roep naar het maken van een visitekaartje en dat is dus deze CD geworden.

Daarvoor maakten de dames tien eigen composities: de helft kwam uit de koker van gitariste Lauri-Anne Francoeur, die samen met percussioniste Olivia Sirois-Bruneau werkte aan “The World Is Your Oyster” en ukulele-dame Florence Théoret zorgde voor “Tumbleweeds”. Dat die liedjes over Schoonheid, De Liefde en Het Leven handelen, mag niet verbazen: als je drie jonge meiden bijeen zet, zou het mij verbazen dat ze elkaar de ogen zouden uitkrabben; deze drie houden immers van de zachte, lieflijke en mooie kanten van Het Leven.

Wat vanaf de eerste luisterbeurt opvalt, is de natuurlijke harmonie tussen de stemmen van de drie: iemand neemt de lead en de andere twee vallen om beurten of gelijktijdig in, zodat je algauw een soort Haim- of Milk Carton Kids-klank krijgt, maar dan wel meer in de roots- dan in de poprichting. Dat heeft ook te maken met de aanwezigheid van producer Daniel Lepage, die de primitieve begeleiding, die de dames doorgaans op het podium gebruiken, aanvulde met, of beter gezegd, helemaal inbedde inde snarenklanken van Danny Ranallo -bekend van bij Corey Hart tot bij Lara Fabian, de basbegeleiding van Jacques Roy, met een staat van dienst, die reikt van bij Céline Dion tot Roch Voisine, de door de wol geverfde percussionist Jacques Roy en de fiddle van Tommy Gauthier -van Charlebois tot Roch Voisine.

Met andere woorden: Lepage stelde een soort Dream Team samen, dat de jonge dames het leven zo comfortabel mogelijk moest maken , zodat zij zich volop op hun zang en hun fantastische stemmen konden concentreren en dat is perfect gelukt: deze plaat bulkt van de momenten van schoonheid. Als je even op het wereldwijde web gaat rondstruinen, op zoek naar informatie over dit drietal, valt het je op, dat je haast alleen foto’s vindt, waarop ze alledrie staan te lachen. Heerlijk om zien is dat: drie jonge, geweldig begaafde zangeressen, die lachend in het leven staan: daar kan alleen maar een blij gevoel van komen en dat is precies wat deze heerlijke debuutplaat met mij doet: ze maakt me blij en goedgezind. Dat is in deze tijden een niet-geringe verdienste, me dunkt.

(Dani Heyvaert)